Privatisering van de gezondheidszorg
In de Filipijnen, net als in veel andere landen, is de toegang tot gezondheidszorg niet gelijk voor iedereen, en afhankelijk van of je rijk of arm bent. Dit komt met name door een grote privatiseringstrend in de afgelopen jaren. In plaats van te investeren in openbare gezondheidsinfrastructuren die voor iedereen toegankelijk zijn, laat de overheid deze geleidelijk in handen vallen van particuliere bedrijven. Voor deze particuliere gezondheidsbedrijven is winst maken belangrijker dan het garanderen van kwaliteitszorg voor iedereen. De prijzen stijgen, gezondheid wordt handelswaar en de armen worden steeds meer uitgesloten van het gezondheidszorgsysteem.
Multinationals vervuilen het milieu
Een van de grootste problemen op de Filipijnen is de exploitatie van de grondstoffen door buitenlandse multinationals. Een aantal grote bedrijven, vooral in de mijnbouwsector, profiteren van de grote hoeveelheid natuurlijke hulpbronnen van het land en veroorzaken veel sociale en ecologische schade, die helaas vaak onbestraft blijft. Dit treft vooral arme boeren, maar ook de inheemse en plattelandsbevolking in de geëxploiteerde gebieden. De Filipijnse regering stelt de belangen van buitenlandse multinationals boven de gezondheid van de bevolking en staat deze vreselijke uitbuitingen toe. De ontbossing en vervuiling van het water en de bodem dwingen hen om naar het binnenland te trekken of naar de steden, waar ze geen inkomen meer hebben. De gevolgen van deze uitbuitingen zijn dramatisch op sociaal, milieu- en democratisch gebied.
Gezondheids- en milieuactivisten onder druk
Ondanks dit alles is er een sterke, progressieve volksbeweging in de Filipijnen die haar rechten opeist en ervoor vecht. Of het nu gaat om toegankelijke openbare gezondheidszorg of tegen grootschalige mijnbouwprojecten, de strijd is talrijk en de mensen zijn erg actief in het laten horen van hun stem. Maar activisten, sociale bewegingen en mensenrechtenorganisaties staan onder druk: willekeurige arrestaties, verdwijningen, beschuldigingen van banden met terrorisme zonder bewijs (een praktijk die bekend staat als 'red-tagging'), vervolgingen en pesterijen op basis van verzonnen bewijs. Veel internationale mensenrechtenorganisaties hebben alarm geslagen over het feit dat de regering antiterrorisme- en antiwitwaswetten gebruikt om mensenrechtenverdedigers, humanitaire hulpverleners en maatschappelijke organisaties aan te pakken.
Onze Filipijnse partners
Onze Filipijnse partners
In een land waar de gemiddelde ziekenhuisrekening ongeveer drie maanden minimumloon bedraagt, is de Council for Health and Development (CHD) vecht voor het recht op gezondheid voor iedereen en biedt alternatieve, populaire gezondheidszorg om aan de behoeften van mensen te voldoen.
Het CHD organiseert een gratis, uitgebreid, door de gemeenschap beheerd gezondheidszorgsysteem. Het CHD reist ook naar afgelegen dorpen in het hele land om meer dan 10.000 gemeenschapsgezondheidswerkers te trainen in basisgezondheidszorg en preventie.
Deze visie is in lijn met een diep verlangen om het gezondheidszorgsysteem in de Filipijnen, dat op dit moment winst boven mensen stelt, te herzien.
In de afgelopen jaren heeft het CHD ook het voortouw genomen in een reeks acties tegen bezuinigingen op het nationale gezondheidsbudget.
Gevestigd in Manilla, de hoofdstad van de Filipijnen, Gabriela is een wereldwijde beweging van Filipijnse vrouwen uit gemarginaliseerde sectoren van de samenleving. Ze zetten zich in voor de opvoeding van vrouwen en de verdediging van hun rechten.
De beweging biedt advies, medische missies, gratis zorg en trainingen over de gezondheid en rechten van vrouwen.
Gabriela is in de loop der tijd internationaler geworden en heeft nu bijna 20.000 leden over de hele wereld in 16 regionale afdelingen.
Gabriela diversifieert nu haar strijd en leidt een aantal campagnes. Een van deze campagnes is 'Free our sisters', een campagne om politieke gevangenen vrij te krijgen die onrechtmatig worden vastgehouden door de Filipijnse regering.
De afgelopen jaren heeft Gabriela ook het voortouw genomen in de campagne om ILO Conventie 190 te ratificeren. Deze conventie erkent ieders recht op werk zonder geweld en intimidatie.
Gecreëerd als reactie op de dictatuur van president Marcos, is Karapatan vandaag een van de grootste mensenrechtenorganisaties op de Filipijnen.
De organisatie loopt regelmatig voorop bij mensenrechtendemonstraties in het hele land. Sinds haar oprichting registreert ze nauwgezet gevallen van mensenrechtenschendingen.
Karapatan leidt grootschalige campagnes om het misbruik van veiligheids- en antiterrorismewetten tegen activisten (“red-tagging”) en de inkrimping van de democratische ruimte in het land aan de kaak te stellen. Karapatan is regelmatig het slachtoffer van gerechtelijke intimidatie en talloze andere vormen van druk van de regering.
Door op te komen voor activisten speelt Karapatan een sleutelrol in de strijd voor mensenrechten in de Filipijnen.
IBON Foundation is een onderzoekscentrum dat de sociale, economische en politieke problemen van de Filippijnse bevolking bestudeert.
Door haar werk maakt IBON complexe zaken toegankelijk en begrijpelijk, vooral voor gemarginaliseerde en kwetsbare groepen in de Filipijnen.
IBON biedt informatie- en onderwijsdiensten aan basisorganisaties en schrijft en verspreidt schoolboeken en tijdschriften.
Hun teams voorzien hun partners, waaronder Viva Salud, van sociaal-economisch onderzoek en analyses over de toegang tot gezondheidszorg.
Deze omvatten 'Price of privatized healthcare' en 'Fail (Phil) Healt', die laten zien dat neoliberale hervormingen op de Filipijnen het openbare gezondheidszorgstelsel vernietigen en de meest kwetsbare bevolkingsgroepen onevenredig treffen.